Niniejsza zbiórka została uruchomiona z przeznaczeniem na rehabilitację i psychoterapię poudarową dla osób poniżej 40. roku życia. Udar to ogromny cios nie tylko dla chorego, ale także dla jego najbliższej rodziny, która również, w takiej sytuacji, potrzebuje pomocy, zarówno finansowej, jak i psychologicznej. W obecnych czasach coraz częściej udarowi ulegają bardzo młode osoby, dlatego gorąco zachęcam do wspierania tej akcji, ponieważ jej celem jest ułatwienie i umożliwienie powrotu do równowagi po udarze. Życie po udarze najczęściej nie jest już takie samo, jak przed, ale dzięki naszej pomocy młodzi ludzie mają szanse wrócić do swoich rodzin i docenić to, co w życiu jest najcenniejsze – życie, zdrowie, miłość i najbliżsi.”

Dogoterapia polega na wykonywaniu przez pacjenta serii zadań w asyście psa, który staje się jego towarzyszem i motywatorem, zachęcającym do podejmowania aktywności. Doskonale się to sprawdza w pracy z zarówno dorosłymi, jak i dziećmi niepełnosprawnymi umysłowo oraz fizycznie.

Zajęcia z psem poprawiają komunikację, wzbogacają słownictwo i mowę RÓWNIEŻ U OSÓB PO PRZEBYTYM UDARZE. Dzieci przełamują lęki, rozwijają funkcje poznawcze, stymulują zmysły oraz ćwiczą koncentrację. Dogoterapia uczy samodzielności i odpowiedzialności za siebie i psa. Wpływa na stan emocjonalny, łagodzi stres i samotność, relaksuje, a także pomaga w kształtowaniu i rozwijaniu umiejętności okazywania emocji i uczuć.

“Dzień dobry! Nazywam się Katia.
Jesteśmy rodzina ze Słowiańska obok Bahmutu. Nasza rodzina składa się z 4 osób ja, mój syn (9 lat), mama (49 lat), babcia (68 lat), mąż na wojnie. Mieszkamy w Poznaniu. Musieliśmy opuścić Ukrainę. Nasz region jest bardzo niebezpieczny. Pracowałam jako prawnik na Ukrainie, miałam dobra prace. Mój syn ma zespól autystyczny s problemy ze wzrokiem, babcia miała udar.
Pracuje w fabryce, a mama siedzi z synem s babcia. Moja pensja idzie na wynajem domu, a ukraińska emerytura mojej babci na jedzenie. Nie mamy wystarczająco dużo na leczenie. Uczę się języka i staram się znaleźć lepsza prace. Będziemy szczęśliwi i wdzięczni za każdą pomoc

To było dla mnie bardzo długo wyczekiwane dziecko. Urodził się w ciężkim stanie. Ma wadę serca. Niestety w wieku 5 lat zdiagnozowano u niego autyzm. Do tego czasu nic nam nie powiedziano. W wieku 6 lat zaczął tracić wzrok. Do tej pory mamy ciężki astygmatyzm. Co miesiąc otrzymujemy leczenie, aby jego serce pracowało. Pracujemy z psychologami, fizjoterapeutami i chodzimy na zajęcia rozwojowe dla dzieci z autyzmem. Dużo pieniędzy wydajemy na leki i rehabilitację. Przyjechaliśmy z Ukrainy, niestety nasz dom jest zniszczony i nie mamy dokąd wracać. Staram się robić wszystko, aby moje dziecko mogło normalnie żyć w tym społeczeństwie.”

Katia, mama Arturka